|
Al geruime tijd worden elektronische apparaten ontwikkeld die de elektrische velden in ons lichaam kunnen meten. Sommige van de apparaten werken (helaas) volgens het verouderde model dat de mens is op te vatten als een machine. Als geruime tijd is het bekend dat ons lichaam meer meteen soort van supercomputer is te vergelijken, waarbij de software (de stromen van informatie) leidt tot de hardware (de opbouw van ons lichaam). Net als in de Kwantumtheorie wordt gesteld is de interne toestand van het lichaam niet te bepalen; ze wordt bepaald door de manier waarop we met onze beleving zijn betrokken. Hetzelfde is het geval voor het gebruik van elektrische apparaten: ze kunnen niet iets opleggen op ons lichaam zonder ons functioneren te verstoren (zie wat bij Spirituele geneeskunst is beschreven). Deze apparaten kunnen dus alleen effectief zijn als ze helpen om de interne processen beter te kunnen begrijpen, en benutten.
Neurofeedback is een voorbeeld van deze manier van werken. Zoals zoveel apparaten (EEG, ECG, EMG, leugendetector) meet het de elektrische toestand van het lichaam. De aanpak maakt vervolgens gebruik van feedback: het apparaat maakt expliciet wat er – in dit geval – in onze hersenen gebeurt, waardoor het mogelijk is om interactie te gaan met ons eigen functioneren. Zoals zoveel feedback apparaten, geeft het de mogelijkheid om het lichaam op een andere manier te leren kennen en te gebruiken. Specifiek laat Neurofeedback een gestileerde, symbolische, weergave zien van de hersenfrequenties die we gebruiken, en maakt het vervolgens mogelijk om via onderbewuste en onbewuste processen (zie bij Hypnose) de hersenfrequenties zelf bij te stellen. Het is in deze vergelijkbaar met hypnose (zie boven) en kinesiologie (zie verderop): het is mogelijk om gericht en bewust te veranderen van niveau van bewustzijn en functioneren.
In neurofeedback kan zo worden gemeten welke hersenfrequenties iemand in verhouding teveel of te weinig gebruikt. Door ‘trainen’, via feedback, lukt het de persoon – via on(der)bewuste processen – om van de betreffende frequenties juist minder of meer te ‘produceren’. Het gevolg is dat de hersenen alle frequenties die van nature beschikbaar zijn (weer) kunnen gebruiken. Het blijkt dat daarbij oude problemen kunnen worden herinnerd. En worden opgelost; want ze zin niet meer actueel maar een opgeslagen herinnering van het ver-leden. Het komt zo voor dat alcoholisten zich kunnen herinneren door welk psychologisch trauma ze begonnen met ‘drinken’; het was hun vorm van zelfmedicatie om met hun zielepijn verder te kunnen leven. Ook immuunziekten, systeemziekten, en andere aandoeningen blijken te kunnen genezen wanneer de hersenen weer met alle hersenfrequenties kunnen werken.
De hersenen zijn, vergelijk dit met het hart, de plaats waar de informatiestromen van het lichaam samenkomen. In het cerebellum is er een totaalbeeld van de activiteiten in het lichaam. In de cortex is er een integraalbeeld van onze beleving van e omgeving. Tussenbeide wordt een afstemming bepaald waardoor de situatie in het lichaam optimaal aangepast kan worden aan de situatie in/van de omgeving. Het resultaat van die ‘vergelijking’ wordt ‘doorgeseind’ naar het lichaam, dat zich daarop instelt. Op die manier werken elektromagnetische signalen samen, van neuronen en hormonen (hormonen zijn informatiedragers, dus ‘antennes’),om het lichaam te informeren. In de hersenen bestaat op die manier een integraalbeeld van de afstemming van ons lichaam, en onze omgeving. De hersenen controleren niet wat er gebeurt; ze integreren wat gebeurt. Ze optimaliseren de afstemming tussen de externe en interne processen, en doen dat door middel van elektromagnetische signalen.
In die elektromagnetische signalen zijn patronen te herkennen. De golflengte (net als bij een radio) waarop we onze omgeving beleven is een andere dan die van de informatie-overdracht in ons lichaam, die weer een andere is van de informatieuitwisseling tussen de organen, die weer een andere golflengte is dan de golflengte fan het functioneren van onze cellen. De verschillen in golflengte zijn ten dele te begrijpen in relatie tot de grootte-orde van het proces waarin de informatie-overdracht zich afspeelt. De cellen zijn veel kleiner dan de organen, die weer kleiner zijn dan ons lichaam, dat weer kleiner is dan onze omgeving. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen de beta-golven van bewustzijn,de alfa-golven van onderbewuste (droom) processen, de theta-golven van onbewuste (organische) processen, en de deltagolven van fundamentele (cellulaire) overlevingsprocessen. Het blijkt dat in onze slaap we deze golflengtebereiken in een cyclus doorlopen: van beta naar alfa naar theta en delta, en weer terug, in een cyclus van circa anderhalf uur.
Zoals we de interne processen ervaren als hersenfrequenties, is dat ook het geval voor onze beleving van onze omgeving. Alle zintuigen zetten waarnemingen van onze omgeving om in elektromagnetische signalen. Een sensorcel zet daardoor een vorm van informatie om in een elektrische impuls, die wordt doorgegeven aan een zenuw, die samen met andere zenuwen samenkomt in een Plexus, die een zenuwverbinding heeft naar de hersenen waar de zenuwimpulsen samenkomen van het hele lichaam. Het zijn deze signalen die in de hersenen via neurofeedback worden gemeten. Het is betekenisvol om te beseffen dat de zenuwimpulsen van de zintuigorganen allemaal worden afgegeven door cellen in en op de rand van ons lichaam: we beleven dus alleen maar veranderingen die plaatsvinden in )op de rand van) ons eigen lichaam. Ook is bekend dat alle zintuigcellen niets anders waarnemen dan trilling: licht, geur, geluid en beweging zijn alleen maar vormen van trilling. Wat we menen waar te nemen van onze omgeving is uiteindelijk slechts een collage, een assemblage, van zenuwimpulsen in ons eigen lichaam, van een trillingspatroon in/van onze omgeving (zie wat is geschreven over Hologrammen, bij de Spirituele geneeswijzen).
In onze hersenen zien we dus in principe een interferentiepatroon tussen de informatie van de toestand in ons lichaam, in interactie met de informatie van de toestand van onze omgeving. Beide komen daar samen in de vorm van een Interferentieveld van elektromagnetische signalen. (Zie wat bij Spirituele geneeswijzen werd geschreven over het werk van Karl Pribram.) In de neurofeedback is expliciet dat die signalen elektromagnetisch kunnen worden gemeten; en dat we – via het feedbacksysteem, daarmee zelf kunnen inter(re)ageren. Het maakt expliciet wat bij de spirituele geneeswijze genoemd werd: de informatie van ons lichaam, en onze omgeving, zijn een hologram, waarvan de samenhang soms verstoord wordt. Genezing is elke techniek waardoor die samenhang (coherentie) ontstoord wordt.
Neurofeedback leert ons dat ons lichaam werkt op basis van de overdracht van elektromagnetische signalen, en dat we (zoals de kwantum theorie aangeeft) daarmee altijd in interactie zijn. Neurofeedback laat expliciet zien dat onze gezondheid een direct resultaat is van de manier waarop we ons lichaam beleven. En dat we daar altijd een keuze in kunnen hebben (zie wat bij Gebedsgeneeswijzen is beschreven).
|
