Elektronenstorm

Elektronenstorm:
een belangrijke veroorzaker van iatrogene fataliteit

Hoe onbegrip van de systeem-patho-socio-psycho-fysiologie van een geneesmiddel een moordwapen kan maken.

(“Elektronenstorm” is een catastrofe van het bio-elektromagnetische regelsysteeem)

Samenvatting:

Iatrogene fataliteit door medicatie komt veel voor in gevallen waar de psychosomatiek en de systeemregulatie onvoldoende worden begrepen. Een casus van verpleeghuisopname, met overlijden binnen 2 dagen, laat zien hoe voorschrijven van Prednison samen met stress van opname, plus circadiane ritmen, tot iatrogene fataliteit kan leiden.

omgevingsverandering ~ stress
medicatieverandering => procesverschuiving = stress
prednisonvoorschrijven => ingreep in het regulatiesystem = stress
circadiane timing >= endogene hormoonvrijmakingspiek = stress

Trefwoorden:

Prednison, dosering, systeemregulatiecatastrofe, iatrogene fataliteit.

Woord vooraf

Op 23 april 2011 is mijn vader overleden aan toegediende medicatie: iatrogene dood.
De dienstdoende arts schreef prednison voor; doorsoorzaak was hartfalen na psychose.
De bijwerking van prednison werd de hoofdwerking; door overdosering.
Was de dosis te hoog; of was het dosis-effect versterkt?

In principe heeft de arts “correct gehandeld”; zoals het hem geleerd was.
Hij schreef de medicatie voor vanuit de kennis van de werking.
Echter, in een ziek, vermoeid of angstig lichaam is de regulatie ontregeld.
Daardoor kan de bijwerking de hoofdwerking worden; daarover gaat dit verhaal.

Toedienen van medicatie (in deze casus: prednison) gebeurt altijd in een levend lichaam.
Prednison is een stresshormoon: het werkt in op het cortison/cortisol-systeem in ons lichaam.
Het wordt van nature aangemaakt in de bijnieren en afgegeven in het circadiane ritme.
Dat ritme heeft pieken en dalen; en kan op zich al voor (emotionele) systeemschommeling zorgen.

De afgifte van stresshormoon wordt ook getriggerd door emotionele beleving; ontkoppeling van de eigen omgeving is daarbij het belangrijkst.
Want de stresshormonen zijn onderdeel van het regulatiesysteem wat onze integratie in onze omgeving bijstelt.
De systeemgrens is onze verbinding tussen binnen en buiten; maar ook tusen leven en dood; keert de syseemgrens om; dan is de mens overleden.
Het lichaam is dan nog intact; alle moleculen zijn nog aanwezig; maar de samenhang in de regulatie is zodanig verstoord dat de regulatie instort.

Mijn vader kreeg een medicijn dat de regulatie ontregelde; daardoor overleed mijn vader.
Het is één van heel veel voorbeelden van iatrogene fataliteit; onbedoelde moord en doodslag door artsen.
Dit komt voor, doordat artsen de systeemregulatie (en de onderliggende informatieintegratie) niet begrijpen.
Het onderstaande verhaal geeft een uitleg van het proces, en het principe.

De titel is “elektronenstorm”, omdat het gaat om een elektrisch effect als gevolg van een stapel-effect van factoren: ontkoppeling van de eigen omgeving, stress, circadiane ritmen, verandering van medicatie.
De titel is niet “Iatrogene Chemische Collaps Catastrofe”, omdat het in feite géén chemisch proces is.
Alle chemische processen in het lichaam zijn onderdeel van een veel groter, veel meer omvattend, veel meer geïntegreerd en veel sneller elektromagnetische systeem.
Het is dat elektromagnetische system wat verstoord wordt: vandaar de bijeffecten als hoofdeffecten: hartfalen en psychose.

Psychose, of delier, komt door een verstoring in de elektromagnetische stromen die onze gedachten bepalen; besef dat elke molecule drager is van een elektromagnetisch signaal (het “spectrum”).
Hartfalen, of cardiale crisis, komt door een verstoring, soms zelf (partële ompoling) van het elektromagnetische regelsysteem.

Beide hebben te maken met de instabiliteit van elektromagnetische systeemvelden, die door medicatie (chemisch) geluxeerd werd; het betreft dus een omkering in de proces system integratie regulatie..
De verklaring is eenvoudig: ons lichaam is geen fysiologisch proces, maar een informatieproces wat zich afspeelt als een elektromagnetische stroomdynamiek (het regulatiesysteem; ‘de sopftware’), wat we zien als de procesfysiologie die zich als anatomie manifesteert.
Het elektrisch proces is van veel groter belang dan de proces-chemie (of het daardoor gevormde fysieke lichaam).
Het is daarom van belang om dat elektromagnetische stromingsproces op zichzelf te bekijken en op zich te begrijpen.

In dit geval gaat het specifiek om de verstoringen daarin – de systeem regulaties catastrofes – die van een heel andere aard en vorm zijn dan in het chemisch procesveld te zien is.
Elektromagnetische veranderingen zijn “groter, sneller, meer omvateend, gaan dieper en zijn meer katastrofaal”. (De consequenties hiervan zijn in mijn artikelen over Electroceutica al beschreven)
Het onderstaande verhaal is fundamenteel; en vereist een andere manier van denken.
Vandaar dat het binnen de rubriek “Bijles voor Artsen” gepubliceerd wordt.

Ik hou het hier even bij de algemene principe beschrijving.
De details van de Patho-Fysiologie zijn door Bert Verveen al beschreven.
René Thom beschreef al het principe van de (yopologische) Catastrofen.
Björn Nordenström heeft het elektrische lichaamssysteem al beschreven.

Inleiding

In ons lichaam kunnen verstoringen ontstaan die we het best een ‘elektronenstorm’ kunnen noemen.
Vergelijk het met onweer, met hevige bliksems; maar dan in je lichaam.
Vreemd? Nee, elk materiaal is opgebouwd uit moleculen.
Alle moleculen zijn opgebouwd uit atomen.
Alle atomen zijn opgebouwd uit razende elektronen en protonen.
Eigenlijk is het verrassend dat ons lichaam vaak elektrisch neutraal is.
En dat we in feite zo weinig onweer meemaken.

In de tropen, daar is dat anders.
Met het warme weer wordt de lucht daar overdag veel meer geladen.
En ’s-avonds weer elektrisch ontladen: “Hittebliksems”.
Ook in ons lichaam kan dat gebeuren; door verandering van klimaat.

Dan ontstaat een ‘kritische toestand’ (vergelijk het met een hete tropenavond) waardoor ineens het onweer losbarst.
In het lichaam heeft dat soms catastrofale gevolgen.
Mijn vader is hier op 23 April 2010 aan overleden.

Casus

Ik zag me genoodzaakt om dit verhaal te gaan schrijven, omdat veelartsen dit fenomeen niet kennen.
De diensdoende arts was er vast van overtuigd dat hij ‘het goed deed’.
Hij zag een nieuwe patiënt, een man van 91 jaar, met last van hoesten.
De man maakte een vermoeide indruk: dat kwam zeker van het hoesten.
Maar dat kwam ook van de longontsteking waar deze man van herstelde.
Oven een perioden van meerdere maanden (de huisarts-waarnemer was te laat geweest met de diagnose) was hij langzaam herstellend van een bijna-fatale longontsteking.

Hij was bij opname in het verpleeghuis net de week ervoor wer begonnen met lopen.
Hij was opgenomen om adenhalingstraining te krijken; en spiertraining ter revalidatie.
Immers, na longonsteking ‘komt de ademhaling soms niet op toeren’.
Ook daar was die man, mijn vader, vermoeid van.

Maar de huisarts kwam, zag en stelde een diagnose.
48 uur later was mijn vader overleden.

In de nacht had hij een psychose.
De dag erop faalde zijn hart.

De bijwerking als werking; de medicatie als doodsoorzaak.

Ik citeert het Farmacotherapeutisch Kompas:

“Bijwerkingen:
Bij gebruik als substitutietherapie treden in het algemeen geen bijwerkingen op, alleen bij te hoge doses.
Vocht- en elektrolytenevenwicht: ... hartfalen ....
Bewegingsapparaat: spierzwakte, ....
Maag-darmstelsel: ulcus ...
Huid: vertraagde wondgenezing.
Neurologische effecten: convulsies ....
Endocriene effecten: ... vooral nadelig ten tijde van stress ....
Oog: secundaire infecties.
Psychische reacties: psychose.
Stofwisseling: eiwitafbraak.
Overige: overgevoeligheidsreacties”

Ik heb er maar even twee onderdelen uitgelicht, in vetdruk.
’s-Nachts had mijn vader een psychose; de dag erop hartfalen. Dood.

Voor degenen die het ‘medicijn’ niet herkenden: het gaat om prednison.

De huisarts dacht dat hij er goed aan deed, met zijn diagnose.
De praktijk wees uit dat dit niet het geval was.
De praktijk wijst uit dat het vaak niet het geval is.
In verpleeghuizen overlijdt een groot aantal bezoekers binnen 2 dagen.

Hoe kon de bijwerking de hoofdwerking worden?
Doordat - zoal;s de bijsluiter aabgaf - de dosis te hoog was (: het dosis-effect verhoogd was).
De dienstdoende arts was ‘vergeten’ dat ‘Prednison’ ook door het lichaam aangemaakt wordt.
En het is te verwachten dat de verpleging niet weet hoe laat de endogene ‘prednison’ aanmaak piek is.

Ontwortelen is nummer 1 van de Top 10 oorzaken van Stress
Endogene ‘prednison’ aanmaak is maximaal om XX uur
vertandring van medicatie is een verstorende factor: stress uitlokkend
toedienen van prednison verstoorde de stress-regulatie catastrofaal

Prednison is een ‘stress hormoon’ (en grijpt in ip de cortisol/cortison syseemmetabolon).
Opname in een zorghuis wordt ervaren als een crisis.
Verandering van medicatie is soms, vaak, een systeemschok.
En, dan maakt het ook nog uit wanneer de prednison wordt gegeven; vanwege de circadiane ritmen..

Toedienen van Presnison kan het Cortiosol/cortison regulatiesysteem ontregelen.
Dat systeem reguleert overigens ook een serie systemklokken in het hele lichaam.
(Zie http://tae.sagepub.com/content/1/3/129.short?rss=1&ssource=mfr)
Daardoor kan dus de hele lichaamssysteemregulatie worden ontregeld.

Niet Fysiologisch, maar Ionar/Ergonar {B Nordenström}

Stress maakt stress-hormonen; snel en veel en vaak, zonodig.
Verandering van omgeving is een enorme stress factor.
Verandering van medicatie verandert de samenhang van de fysiologische regelprocessen.
Maar al deze regelprocessen, en hun hormonen, werken bio-elekronisch {C Smith, B Nordenström}.

Op dit niveau van procesregulatie gaat het niet om chemische maar elektromagnetische effecten.
Chemische regulatie is te traag; regulatie van de fysiologie vergt snellere processen.
Ten dele is dat te vinden in de elektromagnetische eigenschapen van hormone, en neuronen.
Maar veel meer bepalend zijn de veel snellere, maar subtielere, elektromagnetische faserelaties.

De elektromagnetische faseregulatie is de ‘snellere’ versie van wat hormonen en neuronen bieden.
De bijbehorende therapeutische modaliteiten zijn (respectievelijk) de homeopathie en de acupunctuur.
Doordat het gaat om fase relatie zijn die niet als elektromagetische signalen te meten.
Het gaat namelijk niet om de frequenties van golven, maar om de fase van koopeling tussen golven.

Dit is een gedeelte van de geneeskunde waar de ontwikkeling een eeuw achter loopt bij de feiten.
Het is pas sinds kort dat de bio-elektronica openlijk gebruikt wordt, voor diagnose en therapie.
Maar daarin wordt de fase-fysica (de fasica) nog steeds niet gangbaar gebruikt.
Het gevolg is dat de traditionele geneeskunde, die dit wel heeft ontwikkeld, beter is te gebruiken.

Fasica

Het “deeltjesmodel” van de klassieke fysica is in de biologie zinloos en onbruikbaar.
Ons leven is en integraal systeem, waarin alle cellen met elkaar zijn verbonden, vanuit hun oorsprong.
Technisch is ons lichaam alleen met een integraal golfveld vergelijkbaar, zoals beschreven door Karl Pribram.
Daarin zijn alle cellen knoppunten van golven (net als golf ‘deeltjes’, zoals electronen) die de fase-samenhang bepalen.

Ons lichaam als geheel is een fase-operator; de fase-operatie speelt zich af in de knooppunten van de golven.
Vandaar dat ons lichaam kan werken met Vrije Keuze: de dimensionele fase-operatie in een golf-knooppunt (in een golftrein).
Fase fysica (fasica) gaat per definitie sneller dan het licht (door fase coherentie).

Ons lichaam is ;e;en integraal complex systeem, waarin alle cellen met elkaar zijn verbonden.
Elk van de cellen is via een TijdFractal onstaan vanuit de Zygote.
Alle cellen zijn in de celdeling, in 4D fase-overgangen, verbinding tussen 4 vormen van materie.
Daarin vormen licht, eletromagnetisme, scheikunde en natuurkunde één integral systeem.

Het onderscheid tussen de ‘vier fundamentele krachten van de fysica’ is in levende organismen zinloos.
Het gaat om vier vormen van fase, die in hun fase-knopen dimensioneel zijn verbonden.
Cellen maken daar gebruik van; dimensionele transmutatie heet “Vrije Keuze”.
Daarin zijn (in die volgorde) bewustzijn, systeemregulatie, fysiologie en anatomie verbonden.

Domino Lawine Effect

Anatomie is et gevolg van de fysiologie door het regelsystem onder informatie integratie.
Het lichtveld bepaalt de sprongen van elektronen, daardoor de zuurbase-balans en de materialisatie.
Fysieke materie is altijd gevormd door moleculaire processen, op basis van atomaire electronen, in formatie.
Dit is de basis van de opbouw en samenhang van het lichaam: een veld van elektromagnetische velden.

Meer fundamentele reorganisatie van het lichaam speelt zich telkens af op het diepere niveau.
Anatomie wordt veranderd vanuit fysiologische chemische processen.
Fysiologische chemische processen zijn in feite elektromagnetische stromen van spectra.
Elektromagnetische stectraalspromen hebben alleen betekenis als verandering van informatie integratie.

Vandaar dat we ook vier ziekteniveaus moeten onderscheiden.
Anatomische, fysiologische, regulatoire, en informatie-integratie ziekten.
Oftewel: fysieke, chemische, elektromagnetische, en fotoholografische principes; en ziekten.
Het is elke keer het diepere systeem dat meespeelt als het systeem erboven verstoord wordt.

Dat is de basis van de Elektronenstorm; één van de vele elektromagnetische systeem-ziekten.
Elektromagnetische systeemziekten komen héél veel voor, maar worden (nog steeds) niet onderkend.
Enerzijds, omdat ze steeds met ontstekingsprocessen en immuunziekten worden verward.
Anderzijds omdat de verstorende elekrischeapparatenindustrie het bestaan ervan wil ontkennen.

Bio-foto-elekro-magetische systeemziekten

Het gegeven blijft dat we in ons lichaam al deze elektrocirculatoire (informatie)processen hebben.
Alle bevindingen van Bert Verveen (zie verder) zijn ook op dit niveau (van informatiekringstromen) geldig.
Dat betekent dat ziekte onstaat door ontregeling van de kringlopen die dit systeem bepalen.
Met natuurlijk als bepalend verschil dat deze zich afspelen met elektromagnetische snelheid.

Fysieke stress kan daardoor fysiologische schrank en daardoor elekronische wervel en daardoor informatoire luxatie veroorzaken.
Al die systemen, en niveaus, zijn 4D dimensioneel gekoppeld, vanuit de faseruimte.
Elk van die systemen kan op zich worden verstoord, maar ze kunnen ook elkaar verstoren.
Het gevolg is dat de verstoring van het ene niveau wordt doorgedragen, soms zelf versterkt, naar het volgende niveau.

In het geval van deze casus ging het om een opstapeling van veroorzakende factoren.
Samen hebben ze een virtuele lawine veroorzaakt, doordat ze elkaar versterkten.
Daardoor werd het regelsysteem ontregeld, en stortte het systeem in.
Dat is iets wat artsen meestal niet leren, vandaar dat ik hier beschrijf.

Artsen leren niet denken in termen van complexe systemen.
Complexe systemen zijn namelijk te moeilijk om te begrijpen.
Ons lichaam, echter, is een complex systeem bij uitstek.
Bert Verveen heeft dit in het verleden uitstekend beschreven.

Psychosomatiek? Systeem-patho-eco-socio-psycho-fysiologie!

Bert Verveen onderkende dat de Systemtheorie helpt om Pathologie te begrijpen.
De Systeem Theorie werd door de bioloog Ludwig von Bertalannfu ontwikkeld.
Hij zag in dat de wiskunde van systemen van vergelijkingen, was te generaliseren.
Bert Verveen gebruikte dat om het samenspel van organen als system te beschrijven

Zijn bevinding was verbluffend eenvoudig.
Uitwisselingen tussen organen zijn in termen van kringlopen te beschrijven.
Die kringlopen reguleren zichzelf en elkaar: vandaar de systeemcomplexiteit.
Eén simpele conclusie staat centraal: ziekte is verstoorde gezondheid.

Alle ziekteprocessen zijn te herleiden tot ontregeling van het regelproces.
Daarbij zijn er in eerste instantie ziekten van “teveel” of “te weinig”.
Dat is precies wat in de geneeskunde van het (Verre) Oosten wordt beschreven.
De traditionele Geneeswijzen zijn gebaseerd op the theorie van complexe systemen.

In ons lichaam geldt dat de uitwisseling tussen organen gebeurt door moleculen.
Moleculen zijn constructen van atomen; fysieke vormen maar ook informatiedragers.
Hun elektromagnetische signaturen (frequentiespectra) zijn de basis voor ons denken.
Vandaar dat Verveens visie niet alleen geldt voor de fysiologie, mar oook de psychologie; en (doordat de communicatie tussen mensen is gebaseerd op de communicatie binnen mensen) ook voor de sociologie en ecologie.

“Psychosomatiek” is daarmee een term van het verleden.
De interpretatie van Bert Verveen van het werk van Von Bertalannfy verklaart de basis van ziekte.
ZIekte, in geest en lichaam, is het gevolg van verstoorde systeemregulatie.
In deze casus verstoorde de prednison de balans van geest en lichaam; fataal.

Medicatie Fatalsatie

Medicatie is bedoeld om te helpen.
Maar ... medicatie verstoort het systeem.
Dat is géén probleem indien het een systeem-onbalans kan ontstoren (compensatie).
Maar het wordt fataal als het een onderliggende onbalans gaat verstoren (decompensatie).

Sommige vormen van medicatie hebben met een keten van regelketens te maken.
Ons lichaam, en haar Metabolomen is wat dat betreft meer complex dan een computer.
Net als bij een rivier, bepaalt de stroom (de software) de bedding (hardware).en vice versa.
Maar daarnaast regelt de ene keten ok hele groepen van andere ketens.

Het gaat erom, dat in ons lichaam alle processen met elkaar zijn verbonden.
Door ingrijpen in die processen, kan méér dan het proces verstoren.
Het is de samenhang met, en tussen, andere processen verstoren.
Waardoor het hele regelsysteem ontregelt.

Het gevolg is dat een simpel middel, bijvoorbeld Prednison, geen simpel effect heeft.
Het grijpt niet alleen in op de regelketen waarin ‘prednison’ centraal staat.
Het grijpt ook in op alle regelketens die daardoor (in)direct worden geregeld.
Verdisconteer ook dat elke molecule informatie drager is, en een elektrisch effect heeft.

Elektromagnetische veldeffecten

Om dat beter te begrijpen is het werk van Björn Nordenström, e.v.a., belangrijk.
Hij, e.v.a. liet(en) zien dat ons lichaam een elekromagnetisch systeem is.
Alle lichaamsmaterialen zijn elekromagnetisch-gevoelig, en reageren op informatie.
Sterker nog: ons lichaam als geheel, is één integral elektromagnetisch hologram.

Licht is de bepalende factor: het orchestreert de sprongen van elektronen.
Elektronen bepalen de binding van atomen tot moleculen.
Stress op het moleculaire systeem bepaalt de graad van (“zuur/base”) vrije elektronen.
De verzadiging van gebonden elektronen bepaalt de halfgeleider eigenschap van lichaamsmaterialen.

Zoals de alchimisten al stelden: ons lichaam is opgebouwd uit 4 vormern van Fase.
Het verbindend element daarin, de 5e fase of Kwintessens, is het element van Vrije Keuze.
Vrije Keuze speelt zich af in de dimensionele overgangen tussen de 4 vormen van Fase.
De alchimisten geven daarmee een exacte beschrijving van de fase samenhang van ons lichaam als fotoelektromagnetisch fasehologram.

Het betekent dat we over ons lichaam niet moeten denken in termen van fysieke materie.
Fysieke materialen zijn gevormd van moleculaire chemische processen.
Chemische processen worden gevormd door elektromagnetische transformaties tussen atomen.
Atomen worden opgebouwd en onderhouden door een integraal veld van fotonen.

Kortom: ons hele lichaam is één integraal elektromagnetisch veld; een hologram.
Alle processen, functies vormen en vorming van het lichaam zijn (foto)elektromagnetisch bepaald.
Dat betekent ook dat vervorming van het veld gepaard gaat met elektromagnetische processen.
Elektronenstorm, is daar een vorm van: een cascade van elektromagnetische verstoringen.

Dàt, is wat eerder al werd beschreven als een bliksem.
Het is hetzelfde proces, op een andere schaal, als de vorming van Vrije Radicalen.
Dat is hetzelfde principe, in een andere vorm, als de de- en re-polarisatie van neuronen.
Elektronenstorm is een elektrochemisch ontladingsproces vergelijkbaar met een lawine van Vrije Radikalen.

Het principe is envoudig; een elektromagnetische fasegolf door het hologram heen.
Het mechanisme is door Nordenström, e.v.a, goed beschreven: het elektromagnetisch systeem.
Het model is begrijpbaar: het systeemregulatiemodel van von Bertalanffy, Verveen en van der Greef.
Het gevolg is voorspelbaar: ontregeling van deze regulatie poolt de stoom om en verstoort integratie.

Mijn vader overleed, doordat hij - door de prednison - geen houvast meer had in zijn lichaam.
De prednison medicatie was de druppel die de emmer over deed lopen.
De stress (door verandering van omgeving) had de emmer van stresshormoon al gevuld.
De kraan van circadiane hormoonproductie stond op dat moment ook al open...

Maar de dokter-van-dienst had daar geen rekening mee gehouden.
Hij wist te weinig van de elektromagnetische moleculaire systemregulatie.
Hij hield geen rekening met de psychosomatische equivalentie van endogene en exogene hormonen.
En hij had niet onderkend dat verandering van medicatie, altijd, de systemregulatie verstoort.

verandering van omgeving
verandering van medicatie
verandering van circadiane tijdfase
verandering door inbreng van exogene prednison.

Samen leidden die verandering tot de dood van mijn vader.
De prednison was de druppel die de emmer deed overlopen.
Met daardoor als doodsoorzaak: nachtelijke psychose (bijwerking als hoofdwerking (1)), en hartfalen de dag erop (bijwerking als hoofdwerking (2)).
‘Alweer een gewoonlijk niet-onderkend geval van iatrogene dood’.

De remedie

De oplossing is verbluffend simpel:
1) goede psychologische opvang - een oprecht verwelkomen en thuiskomen in de nieuwe omgeving
2) niet-veranderen van de medicatie
3) goede gevoelsmatige opvang en emotionele begeleiding bij de nachtelijke psychose: water geven
4) géén prednison tot de emotionele beleving/situatie volledig stabiel is.

Let op, prednison is zeker geen middel van eerste keuze.
Acupunctuur en homeopathie zijn veel eerder aangewezen.
Toegegeven: dat is alweer iets wat de dokters in hun opleiding NIET leerden.
Maar het feit blijft: acupunctuur en homeopathie werken DIRECT met/op de elektromagnetische velden.

Voor wie (nog) niet bekend is met deze materie: bestudeer het werk van Cyril Smith.
Hij heeft laten zien dat acupunctuur werkt met het magnetische vector in ons lichaam; en welke frequenties.
Van homeopathie toonde hij aan hoeveel frequenties het tegelijk in water kan opslaan.
Mensen die zeggen dat homeopathie en acupunctuur niet werkt, hebben hard bijles nodig!

Maar dat vraagt om de remedie achter de remedie.
Mijn vader zou niet zijn doodgegaan zonder die veranderingen die hij beleefde.
Maar de dokter zou daar geen rol in hebben gespeeld als die het principe van Elektronenstorm gekend had.
Voor mijn vader is het nu te laat; maar het fenomeen “elektronenstorm” is nu te leren.

Elekronenstorm is een çhaotische’ verstoring van het regulatiesysteem, waarin de systeemregulatie zelf verstoord wordt.
Dit speelt zich niet als in de chemische procesfysiologie, maar de onderligfgende elektromagnetische processen.
De “Elektronenstorm” is vergelijkbaar met een grootschalige vrijmaking van Vrije Radicalemen.
Behandeling van eerste keze is homeopathie en acupunctuur; meridiaantherapie voor de elektromagnetische velden.

Zoals al gesteld: is is véél wat artsen niet weten.
Maar er is geen reden om dat zo te laten...

Conclusie

Prednison is in deze alleen maar een voorbeeld.
Het kan met elke stof (waarop het lichaam reageert) gebeuren.
In feite is het iets wat zich ten dele bij drugsverslaving afspeelt.
Kortom het is een veel-voorkomend probleem; met, in dit geval, een katastrofale afloop. Directe dood.

Er zijn veel iatrogene fataliteiten; de meeste daarvan zijn te voorkomen.
Helaas moeten ze steeds eerst gebeuren; we leren door fouten te maken.
Door van de fouten te leren zijn ze (hopelijk) verder te voorkomen.
Dat is ook de bedoeling van deze casus; de dood van mijn vader.

Het leer-effect is soms lastig te behalen, als er nog kennis ontbreekt.
In dit geval, bijvoorbeeld, had de arts geen rekening gehouden met wat factoren.
Dat kwam vooral doordat hij de Systeem-Patho-Socio-Psycho-Fysiologie van Bert Verveen niet kende. Doordat de universiteit van Leiden daar onvoldoende aandacht aan besteedde om dat bekend te maken.

Daardoor kende deze dokter ook niet het principe van “kritische grenzen” en “topologische catastrofen”.
Met als gevolg dat het hele concept van Elektronenstorm bij hem, en zijn beroepsgroep, onbekend is.
Vandaar dat dit concept hier uitgelicht en toegelicht wordt.

Samenvattend:

De trigger:

systeemverzwakking door ziekte (regulatiesysteemuitputting)
verpleeghuisopname als psychologische stressor (stresshgormoonvrijmaking)
medicatieverandering als fysiologische stressor (regulatiesysteemschommeling)
Toediening van Prednison als stressor; ook door ingeripen in het circadiane ritme.

De doodsoorzaak

was het effect van de chemische verstoring in het psychologisch-fysiolgisch al verstoorde systeem; waardoor de systeemregulatie zelf verstoorde. Dat is een elektromagnetisch systeem met haar eigen integriteit en functionaliteit.
De paho-fysiologie van ons lichaamssystem is door Bert Verveen al bescghreven.
Zijn bevindingen zijn gelden geheel voor het elektromagnetische regelsystem wat door Björn Nordenström is beschreven.

Vandaar dat dit proces, van deze casus hierboven onder de titel “Elektronenstorm” is beschreven.
Ter bijles voor artsen: het is noodzaak dat artsen het bestaan en belang van het elektrisch systeem leren kennen en begrijpen.
Ze moeten weten dat elke toegediende medicatie een elektromagnetisch effect heeft.
En, dat het voor het werken met het regelsysteem beter is om de geneeswijzen die daarvoor zijn ontwikkeld te gebruiken: acupunctuur en homeopathie.

Bijlage:

De details van de gegeven medicatie:
De diagnose zoals die door dokters ookt (on)juist werd gesteld is hier niet relevant.
Het gaat om inzicht in de impuls in de internesystemregulatie, en de looptijd van informatieverwerking.

Ascal (bloedverdunning na TIA, 10 jaar eerder): 100 mg; tussen 08-9 uur
Combivent; 4DD ## m ca 8, 13, 17, 21 uur
Acetylcysteine (18 mg) tussen 8-9 uur
Spiriva 18 mg
Clozapine 12.5 mg; 1x, vrijdag
Rimstygan

Geriatrie en meridiaanleer laten zien dat bij oude mensen NIET kan worden gerekend met de integriteit van alle organen. Integendel, het is nodig om de wederzijdse ondersteuning van alle organen van belang is. Dat vergt niet alleen kennis van de metabolomen waardoor de organen onderling zijn gekoppeld, maar ook de circadiane ritmen van de klieren die de organen reguleren. In de gereguleerde geneeskunde is hierover heel weinig bekend; de inzichten vanuit TCM zijn hier uitstekend te gebruiken - hun bevindingen sluiten aan op de hormoonsecretiepieken die worden gemeten.

De bovenstaande medicatie kan daarom NIET worden opgevat zoals dat in de geneeskunde gedaan wordt. Gezien de instabiele relaties in het regelstyusteem, bij ziekte, vermoeidheid en bejaarden, moet niet alleen de farmacokinetiek in detail worden begrepen, maar ook de tijdspomenten waarop ze in het regelsysteem worden ingevoerd - ten opzichte van de endogene circadiane hormoonproductie ritmen.
Deze informatie is in de geneeskunde gewoonlijk niet beschikbaar; en al was dat het geval, dan is die voor de gewone dokter onbruikbaar. De enige manier om dit in detail te begrijpen is in een integraal simulatiemodel, zoals dat door Jan van der Greef voor de bestudering van metabolomen gebruikt wordt.
In principe is zelfs die informatie onvoldoende: wat nodig is, is het complete “Boehringer-Mannheim” regelschema, ingevoerd in een computer als meet- en regelsystem zoals dat door Bert Verven gebruikt werd.

Het is dan zelfs ook nog nodig om de molecularire dissiocieerbaarheid, de ionisatiegraad, en de kruisrelatie naar de andere systemkringlopen te verdisconteren.
Daarnaast moet ten opzichte van dit regelschema de endigene aanmaak worden verdisconteerd.

Het is niet verrassend dat de arts van dienst dit niet kon weten.
Maar er is geen reden om deze kennis niet te implementeren.
Yerlena Saparina bescheef in de 1960’er jaren al dat computers in deze beter dokters vervangen.
Zeket voor bejardenzorg, is diet goed te gebruiken.