Waarom zegt men zo vaak  “slaap is het beste medicijn”?
Heeft dat te maken met wat er gebeurt als je slaap? Jazeker.
Verklaart dat ook waarom we zoveel tijd van ons leven verslapen? Jazeker.
Het heeft vooral te maken met de cucli waarin ons lichaam is verbonden met onze omgeving.

Als je slaap doorloop je, elke keer weer, een cyclus. De slaapcyclus.
Daarin schakel je over van je omgevingsbeleving naar je celbeleving.
Daarbij zijn vier groepen ‘hersengolven’ maatgevend voor onze beleving.
We kennen die als vier verschillende vormen van bewustzijn; zie de tabel.

Let wel: ons celbewustzijn beleeft dit in omgekeerde volgorde.
Vanuit het perspectief van onze cellen, is elke zel bewust.
Als deel van de organen, en ons lichaam, ervaren ze een deel van het geheel.
Dat wat buiten ons lichaam ligt, is voor onze cellen (letterlijk) buiten-bewust-zijn.

In de slaapcyclus doorlopen we een lemniscaatbeweging tussen ‘binnen’ en ‘buiten’.
De lemniscaat is een omkeerbeweging, waarin binnen en buiten direct zijn verbonden.
Doit is expliciet te zien in een Möbius Lus; die ook het principe weergeeft van de relatie tussen al onze organen.
Darin is te zien hoe de organen, samen, de systeemgrens (binne/buiten) functioneel ‘overbruggen’.

Het onderliggende mechanisme echter is veel meer fundamenteel: de dynamiek van de celdeling, waaruit ons lichaam gevormd is.
In celdeling, zien we dat een goed gevormde cel amorf wordt; vormloos.
De vaste samenhangen vervloeien, en elektromagnetische krachten (DNA splitsing) staan centraal in dat hele gebeuren.
Het gaat echter steeds om de samenhangen (informatie in formatie); die het beste als een hologram-principe zijn te beschrijven.

De celdelingcyclus, de levenscyclus, de leercyclus en de slaapcyclus zijn allemaal verbonden.
het gaat steeds over hetzelfde principe: het ‘omkeren’ van de systeemgrens.
Dat is hetzelfde wat elke cel doet (in celdeling), wat elk orgaan doet, en wat de organen onderlingverbindt.
Het is ook het principe waarin we, via seks, met elkaar en alle vormen van leven zijn verbonden.

Het is dat onderliggende principe, wat in Deel 1 al is beschreven: als het principe van genezing.
In genezing wordt de systeemgrens hersteld; door de relaties tussen binnen en buiten opnieuw te definiëren.
Dat is ook het ‘mechanisme’ wat door Hans Selye werd beschreven: verstellen van de systeemgrens door anti-/pro-onstekings-hormonen.
Het is het principe wat we in ons leven stelselmatig gebruiken; in de slaapcyclus.

De slaapcyclus, celcuclus, het immuunsysteem en het leervermogen zijn aspecten van hetzelfde principe.
Wiskundig is dit hetzelfde  principe als dat van een zwart gat; een singulariteit.
Een singulariteit is een plek waar het deel is verbonden met het geheel.
Alweer: het gaat over de systeemgrens, en de verbondenheid tussen binnen en buiten.

Onze levencyclus, celcyclus, spijsverteringscyclus en slaapcyclus zijn allemaal verbonden.
Het zijn allemaal onderdelen van het samenspel van cycli die de lichaamsamenhang bepalen.
De fysische cicli, chemische cycli, electromagnetische cicli en informatiecycli zijn daarin allemaalverbonden.
De verbonenheid vergt een onderlinge afstemming; die in de pauze-fase van ce celcyclis te zien is.

In de slaapcyclus schakelen we onze omgevingsbeleving uit.
Het bewustzijn wordt verlegd van de buitenwereld naar de binnenwereld.
Hersenmetingen tijdens slaap en meditatie laten zien dat het gaat om een bewustzijnsverlegging.
Omgekeerd is dat te formuleren als “bewustzijnsverlegging is een verandering van betrokkenheid in/met onze omgeving”.

In de slaapcyclus verschuiven we de betrokkenheid van onze beleving.
In hypnose (gebruikt ook voor genezen) wordt dat principe gebruikt.
In meditatie is dat ook het geval; in dit geval ‘doe je het zelf’.
In ‘denken’ doen we in principe hetzelfde: aan-/uit-schakelen van onze betrokkenheid in onze beleving.

Hypnose en meditatie volgen het principe van de slaapcyclus ‘ter inductie’.
De aandacht wordt systematisch verlegd, van omgeving, naar lichaam, gevoelsbeleving, en ‘de leegte’.
Dat laatste is het ‘keerpunt’, waarvan dan in meditatie met (nieuwe) ideeën gewerkt wordt.
Het is het schakelpunt voor/van Vrije Keuze; het kernpunt van leven.

In slaap, wordt de betrokkenheid met de omgeving ontkoppeld.
In plaats daarvan wordt de celbeleving centraal gesteld.
Het is het herstellen van de basis van opbouw van het lichaam.
En daarmee de basis voor zelf-reïntegratie: zelfgenezing.

SIG-zaait
Opgericht 12 februari 2002
KvK Amsterdam 34175768

Voor Donaties:

Postbank rekening 7234993 t.n.v. SIG

of via PayPal: