Laten we kijken wat de alarmsignalen zijn; beginnend met het meest erge, om zo stapsgewijs te komen tot je goede gevoel.

Alarmfase 3 (decompensatie)

• Kijk nog eens naar de tekening die je maakte.
  Zijn er lampjes, metertjes, schakelaars, geluidsignalen op het dashboard die aldoor aanstaan?

Het derde gevoel, het slechte gevoel, is een héél slecht teken.
Het betekent dat je niet op de eerdere signalen reageerde.
Daardoor moet het lichaam anders reageren, om zich te corrigeren.
Dat gebeurt door processen en systemen om te keren of te staken.

Alarmfase 3 is veel meer vervelend dan alarmfase 2.
In alarmfase 2 zijn de stoppen doorgeslagen.
De persoon (jij) is gevoelsgestoord, gevoelsloos, botst daardoor tegen dingen aan. Dat is de basisoorzaak van alle conflicten.
In Alarm Fase 3 slaan de alarmsignalen allemaal aan.
Het is een herrie van jewelste: knipperende lampjes; loeiende sirenes, jankende alarmbellen. Alleen maar doordat in de eerdere fase er niet aan is gedaan.

Alarmfase 3 is per definitie irrireternd, verwarrend, verstorend.
Want het lichaam is erg verstoord, en niet bijtijds ontstoord.
Waar je in Alarmfase 3 alleen maar herrie hoort/voelt/ziet/ervaart ...
moet je de oplossing eerder zoeken, in de periode die eraan voorafging.

Meestal betekent het dat je een gevoel hebt ervaren wat je als onprettig hebt ervaren. Meestal is dat een gevoel waarvan je het signaal niet kon begrijpen (dat leer je niet op school..). Vaak is het een gevoel waarvan je niet wist wat je eraan doen kon. Het is alsof je op je dashboard een lampje ziet aangaan, maar je weet net wat het betekent, omdat je het handboek niet hebt gelezen. En dus heb je er (Alarmfase 2) maar een zwart plakkertje over geplakt...

Alarmfase 3 is de decompensatiefase.
Daarom is het werken met deze signalen soms lastig.
Wat je voelt is het effect van meerdere alarmsignalen tegelijk.
Het grootste probleem is dat mensen proberen om op al die signalen tegelijkertijd te reageren. Vergelijk het met een concertmeester die doorheeft dat er iets niet klopt, maar geen onderscheid kan maken tussen de verschillende instrumenten. Vandaar dat in Deel 1 de opbouw van ons lichaam is beschreven.

Dit betekent dat je op de signalen van Alarmfase 3 NIET kan vertrouwen.
Het systeem waarvan ze deel zijn, is zelf al verstoord.
Het signaalsysteem geeft in feite aan dat ook het signaalsysteem nu fout is.
Het gaat erom de onderliggende verstoorde situatie te herkennen, en te herstellen.

Kijk welke signalen tekenend zijn van de verstoring van de processen in het lichaam. De organische processen hebben te maken met de organen. Leer de taal van de organen (her)kennen, en vooral hun gevoel. Hun klank in je stem, Hun kleur in je huid. Hun geur in je mond en hun smaak op je tong. De verstoring van de lichaamsprocessen lijkt lastig, maar dat is juist waarom de Indiase en Chinese geneeskunde werd ontwikkeld. Wat ze daar beschrijven als de 5 Elementen, Dat helpt je om de verschillende aspecten van de organen, en hun verstoring, te onderhennen. En herkennen.

Alarmfase 2 (Compensatie)

• Kijk nog eens naar de tekening die je maakte.
  Zijn er lampjes, metertjes, schakelaars op het dashboard die je niet meer zien kan. Die, voor jou, onzichtbaar zijn geworden?

Alarmfase 2 is de ‘stilte voor de storm’.
Alarmfase 2 is de noodoplossing, waarin een aanpasing is gemaakt om door te werken.
Het is een reserve-optie, waardoor we een probleemsituatie even kunnen overbruggen.
Het wordt een echt probleem (Alarmfase 3) wanneer die noodoplossing, en de onderliggende probleemsituatie, net worden hersteld.

Alarmfase 2 valt op doordat ze niet opvalt.
Je voelt je niet goed meer; je voelt je niet meer.
Gevoelsloosheid is een alarmsignaal.
Het geeft aan dat er niet alleen iets mis is, maar dat je er niets meer aan doen kan. Althans, dat lijkt zo.

Het probleem is dat je het niet voelt, als je je niet meer voelt.
Gevoelsloosheid voel je alleen wanneer je je weer goed gaat voelen.
(Zie Meditatie als Medicatie).
Daarvoor zijn heel gerichte oefeningen beschikbaar.
Het ‘probleem’ is dat je van alarmfase (3) (Gevoelsloosheid) terugkomt bij alarmfase 2.

Zoals in Deel 2 al is beschreven, corrigeert het lichaam zichzelf.
Het geeft ook de signalen om dat te doen, en de informatie waarmee dat te doen is.
Dat integrerend vermogen vormt deel van ons lichaam. Zoals daar al werd beschreven, leidt de verstoring van één circuit tot de verstoring van een ander: gezond, adaptatie, compensatie, decompensatie.

Maak in alarmfase 2 onderscheid tussen de effecten van Body, Mind, Soul & Spirit.
Realiseer je dat alle lichaamssignalen voortkomen uit verstoring in de samenhang van de lichaamsprocessen.
Als je lichaamssamenhang verstoord is, ondersteun het, maar kijk verder.

De organische processen raken verstoord wanneer de procesregulatie haar natuurlijke samenhang is verloren, of bijna heeft verloren.
Soms is dat knap lastig. Als je niet de taal daarvoor kent.
Maar alweer: kijk naar wat de Chinezen en Indiërs hebben beschreven. Het Chackrasysteem, en het meridiaan systeem, beschrijft de systeem regulatie. Dat geeft je aanknopingspunten om je gevoelscomponenten te kunnen ontwarren. Het gevolg is dat een heel complexe verstoring van het lichaam – alle alarmbellen rinkelen en zwaailampen oplichten, dan is het zaak om wat gebeurt te analyseren: de complexe situatie terug te brengen naar de componenten.
Ons lichaam heeft een logische opbouw (zie Deel 1). Leer die kennen. Leer op die logica bouwen en vertrouwen.

Er is bij mijn weten maar één reden waardoor de procesregulatie verstoord raakt: doordat het lichaam de integratie met de omgeving (het uniVersum) heeft verloren. Zoals men dan zegt: “van god los”. Dit houdt in dat de zelfbeleving, en de beleving van de omgeving, niet meer één zijn. Daarover zijn dikke boeken geschreven. Het dunste boek beschrijft het als: als je uitkomt op denken in termen van goed en slecht, dan ben je je samenhang kwijt. “Uit Paradijs”.

• (Met andere woorden: we leven in Paradijs. Raak je ontkoppeld (Fase 3) dan leef je in “hel”. Zit je in Alarmfase 2: “vagevuur”. Alarmfase 1: welkom of Aarde; waar je leert lenen door het maken van fouten.)

Samenvattend: Alarmfase 2 lijkt alarmerend. Dat is het ook, want de ene verstoring leidt tot verdere verstoring. Maak gebruik van achtereenvolgens 1) de gereguleerde geneeskunde om ervoor te zorgen dat je lichaam verzorgd is. 2) de 5 elementen methode van ondermeer de Chinese en Indiase geneeskunde om de balans in het samenspel van de organen te herstellen. 3) de chackrabalans, om de systeemregulatie te calibreren, en 4) een aurabalans om je werkelijkheidsbeeld te herstellen.

Alarmfase 1 (Adaptatie)

• Kijk nog eens naar de tekening die je maakte.
  Zie je alle lampjes, metertjes, schakelaars op het dashboard? Zie je ze aan-en-uitgaan wanneer je je lichaam weer opstart (bij ontwaken, en in meditatie)?

Alarmfase 1 is zo gangbaar, dat veel mensen het niet meer als alarmfase beleven. Ze denken dat mopperen, gezeur en geërger normaal is. Ze vinden dat ze gelijk hebben, dat de ander goed fout is. Goed en Slecht, Goed en Fout, zijn tekenen dat iemand uit balans is. Iemand die in balans is ziet de grap van de verschillen. Die ziet dat een duppie twee kanten heeft. En kan lachen om het anders zijn van iets anders: het geeft meer perspectief, meer inzicht.

“Normalitis” is het woord wat ik ben gaan gebruiken om aan te geven dat Normaal vaak niet normaal is. Mensen die iets normaal vinden, doen dat vaak perspectiefloos. Ongenuanceerd. Ze hebben niets om het mee te vergelijken, want alles wat niet  normaal is wijzen ze af. (Ons politiek systeem is daarvan een voorbeeld.) Normalitis heeft te maken met een opgezwollen gevoel van eigen gelijk, een geprikkelde reactie op alles wat anders is (maar, vanuit die andere kant weer normaal is). Het kan te maken hebben met geërgerde bitse uitvallen tegen alles wat anders is. In een erg geval wordt het bestaan van alternatieven zelf ontkend. (Hm, waar hoort men dat vaker? Iets met alternatieven... Ah, geneeskundige alternatieven.)

Alarmfase 1 is opvallend onopvallend. Niet omdat ons lichaam het niet kent. Ons lichaam geeft het goed aan. Maar, net als Alarmfase 2, wordt het ontkend. Niet door de persoon zelf, maar door de omgeving. “Ah, een kusje erop en dan is de pijn weer over”. “Huil maar niet; er is niets aan de hand”. “Aye, daar gaan we mee naar de dokter”. De beleving zelf wordt door al doe manoeuvres terzijde geschoven. Ontkend. Daarbij leert de persoon dat, kennelijk, de mening van een ander over je pijnlijke beleving, belangrijker is dan je eigen beleving. Daardoor wordt, door de samenleving, je beleving van Alarmfase 1 ontkoppeld. Het gevolg is dat mensen leren er geen aandacht aan te geven. Waardoor het moeilijk tot onmogelijk wordt om met Alarmfase 1 te leren omgaan.

Voor het leren corrigeren van de verstoring tussen je wereldbeeld en je zelfbeeld, kan je gebruik maken van wat is beschreven in de diverse vormen van Sjamanisme. Al die technieken komen erop neer dat je je “percepties” niet blokkeert door je “projecties”. Als dat wat je waarneemt door je verwachtingen wordt bepaald, ben je ontkoppeld van je omgeving. Je beleving van de omgeving is niet de omgeving beleving als je zelfbeweging centraal staat, en daardoor je omgevingbeleving in de weg staat. Oef, wat een zin zeg. Het komt hier op neer: als je je waarNeming met waarHeid verwart, dan kom je in conflict met het uniVersum. (Ik beschouw het maar dat we hier zijn om dit –en alleen dit – hier op Aarde te leren.)

Alarmfase 0 (Gezond)

Alarmfase nul is vergelijkbaar met het normale gebruik van je Dashboard.
Je let zelf op de meterjes, toetertjes en belletjes.
Je houdt zelf bij of er brandstof is, oliedruk, accuzuur, bandenspanning.
Je doet, aldoor, je eigen onderhoud, en vberzorgt de integriteit van je voertuig.

Alarmfase 0 is de gezonde situatie: er is géén alarm.
In deze fase zijn alle metertjes en wijzertjes actief.
Ook jij bent in deze fase aldoor actief en zorgzaam.
Daardoor voorkom je dat er iets mis gaat, doordat je let op de signalen van je lichaam.

In de samenhang van informatie en  materie, in ons lichaam, is je beleving van vrije keuze altijd met de manifestatie van de omgeving verbonden. Onze omgeving beleving ervaren we in body, Mind, Soul and Spirit. Ziekte van het lichaam, het denken, de samenleving en de natuur zijn allemaal met elkaar verbonden (zie Deel 2). De principes van samenhang zijn altijd hetzelfde (zie Deel 1) De verschillende geneeswijzen maken daar allemaal gebruik van (zie Deel 3).

Het belangrijkste doel van dit boek is om je begrip, en waardering, voor Alarmfase 0 te herstellen.

Als je zelf je eigen gevoel weer leert waarderen, en respecteren, is “vóórkomen te voorkómen”.
“Ziekte is een natuurlijk proces, wat tegennatuurlijk stagneert”.

Op dezelfde manier als je de tuin kan wieden van onkruid, kan je jezelf genezen door je goed te voelen.
Door op te tuin te letten en dagelijks te doorlopen, kan je zien wat er groeit, en je dat wat de samenhang in de groei kan verstoren, wieden voordat het een probleem is.

Omgaan met Alarmfase 1 is daardoor veel meer eenvoudig dan Alarmfase 2 en 3. Meestal is maar één circuit verstoord, en daardoor vlot te herstellen. Als je het maar aandacht geeft.
Het gaat erom, om ALarmfase 0, de gezonde situatie, te be-leven.

Paradoxaal is dat de fase waarin je je goed voelt; actief en poasief.
Als je leert om goed te voelen wat je lichaam doet, kan je goed voelen dat je lichaam goed voelt.

SIG-zaait
Opgericht 12 februari 2002
KvK Amsterdam 34175768

Voor Donaties:

Postbank rekening 7234993 t.n.v. SIG

of via PayPal: